Historia Ogrodu Botanicznego we Wrocławiu

Wrocławski Ogród Botaniczny powstał w roku 1811, co czyni go drugim w Polsce pod względem długości działania, ustępuje on miejsca jedynie Krakowowi. Powstał częściowo na terenie Ostrowa Tumskiego i części terenu odzyskanego po zburzeniu fortyfikacji miejskich podczas francuskiej okupacji miasta.

Ogród Botaniczny we Wrocławiu początkowo obejmował obszar około 5 ha, tuż przed drugą wojną światową został powiększony o dodatkowy hektar, zajmując teren byłego cmentarza. W czasie II wojny światowej ucierpiał bardzo, tracąc większość swoich zbiorów.

Po wojnie rozpoczęto odbudowę ogrodu w 1948 roku, już dwa lata później został on udostępniony publiczności.

Ogród Botaniczny we Wrocławiu – zbiory

W zbiorach wrocławskiego ogrodu odnajdziemy wiele bardzo ciekawych okazów roślin. Na szczególną uwagę zasługuje największa w Europie kolekcja pnączy. Podobnie interesująca jest ekspozycja roślin szklarniowych, gromadząca ponad 5 tys. taksonomów, co czyni ją jedną z największych w naszym kraju. Dział roślin ozdobnych nie tylko zachwyca swoim wyglądem, ale może także być źródłem inspiracji dla urządzenia naszego własnego ogrodu. Podobnie rzecz ma się z działami gromadzącymi rośliny skalne i wodne. Ten ostatni dział posiada w swych zbiorach wiele odmian roślin pochodzących z całego świata.

Dla wszystkich zainteresowanych botaniką Ogród Botaniczny we Wrocławiu oferuje dział dydaktyki i morfologii roślin, gdzie każdy może dowiedzieć się o szczegółach uprawy, zapylania czy budowy interesujących go odmian roślin. Z roślinami wiąże się także ziemia, stała ekspozycja przedstawiająca panoramę natury, prezentującą wszystkie ery i okresy geologiczne.

Ogród Botaniczny we Wrocławiu czynny jest jedynie w okresie letnim, zasadniczo od 1 kwietnia do 30 listopada, terminy te jednak mogą ulec przesunięciu o kilka dni w każdą stronę, w zależności od warunków atmosferycznych. Szczegółowe informacje dostępne są na stronie ogrodu.